रुँदिन म

रुँदिन म

अहँ

रुँदै रुँदिन

तिमी बिना आफ्नो भविष्य नदेख्दा

तिम्रो अभावले मेरो सासै रोकिन खोज्दा

तिमी नभई, गन्तव्य सारा अन्धकार देख्दा

बस् कहिलेकाहिँ आँखा रसाउँछन्

तिमीलाई आफ्नो छेउमा नपाउँदा

रुँदिन म

छटपटीले यो ज्यान रन्किदा

पीडाको धारले कलेजी काट्दा

उत्कण्ठाको कम्पनले मुटु भासिदा

बस् कहिलेकाहिँ भक्कानो छुट्छ

तिम्रो मायाको आभाष नपाउँदा

रुँदिन म

मेरो कुरा तिमीले हाँसेर टारी दिँदा

मेरो मनको ज्वाला निभाउन नपाउँदा

मुटुभरको माया पोख्न नपाउँदा

बस् कहिलेकाहिँ गला बाउँडिन्छ

जानिजानि तिमीले यो प्रेमलाई छेक्दा

रुँदिन म

रिसाइ मसँग तिमी चर्को बोल्दा

तिमी झर्केर "था' छैन मलाई" भन्दा

मधु संबादमा तिमी अचानक बम्किदा

बस् कहिलेकाहिँ विचलित हुन्छु

तिम्रो मुडमा रस भर्न नसक्दा

रुँदिन म

मौकामा तिमीले फोन नगर्दा

बिर्सेर टेक्स्टको जवाफ नदिँदा

रुष्ट भइ "त्यो कुरा सकिई सक्यो" भन्दा

बस् कहिलेकाहिँ ऐठन हुन्छ

त्यो मनमा म प्रतिको चाह नदेख्दा

रुँदिन म

तिमीलाई अरुकै काखमा देख्दा

तिम्रो हातमा अरु कसैलाई देख्दा

तिमीमा अरुकै पुर्णाधिकार देख्दा

बस् कहिलेकाहीँ छाती पोल्छ

तिमीलाई मेरो पक्षमा नदेख्दा

अहँ ! रुन्न म

रुँदै रुन्न

बस् कहिलेकाहिँ आँसु खसिदिन्छन् अनयासै

तिम्रो सम्झनामा ॥

(२०७८ असार २८, मध्यदिन)

(premise: आफ्नो जिन्दगी देखर रुन मन लागेको बेला आफुलाई सम्हाल्दै गर्दा ! Though she is always here in my heart and mind ! She comes intensified, at every lows and highs of my life !)