बाटो मुनिको फूल
कान्ला मुनिको खालि जमिन सानो झार, पतकर, विष्ठा, आदिले मलिलो एउटा चरा, चोँचमा त्यान्द्रो बोकी पुग्यो त्यहिँ, खायो आहार ठोसी-ठोसी त्यान्द्रोको केहि भाग यत्रतत्र छरियो एउटा बिजले चिस्यान् पायो बिउ फुटेर बिरूवा टुसायो घामपानी खाँदै हुर्किन थाल्यो बर्षाको थोपाले टाउकोमा हान्थ्यो किरा, फट्याङ्ग्राले चुमेर जान्थे हार नमानि बढ्यो बिरुवा एकदिन त्यसमा बस्यो कोपिला पातको डल्लो एकदिन खुल्यो पत्रदलले साहारा दिए पुष्पदलको राज भयो प्रकृतिको सुन्दरता बढ्यो भमरा र पुतली रम्न थाले हावासँगै नाच्न थाल्यो, बाटो मुनिको फूल माथीबाट ढुङ्गा पल्टियो थिचियो त्यो फूल, बिरामी पर्यो केहि दिन लाग्यो, तर फेरि पलायो जुर्मुरायो, पहिले जस्तै बयेलीन थाल्यो दुई स्कुले केटा आए बाटोबाटै तुर्क्याए मुखमै पर्ने गरि निथ्रुक्कै शरीर भिज्ने गरि मुस्कायो फूल अम्लीय पानी बोकेर केहि छिनलाई आफ्नो सास रोकेर सुकिलो हुँदै मात्र के थियो गोठालो आयो एक हल गोरु लिएर एउटा गोरुले उसको हात निमोठ्यो उ डरले काँप्न थाल्यो गोरुको नाक फूलको मुखै निर आयो गोरुले एक सास भित्र तान्यो र फेरि जोडसँग बाहिर फाल्यो किशोरहरू प्रति फूल कृतज्ञ भयो एउटी चेली