IMSAME

आज मौसम घमाइलो छ । पौष महिनाको जाडोमा सेक्ने घाम लागेको छ । घामको रापले ज्यान रनक्क तातेको छ । सम्झना भने उनको छ । मनमा उनकै राज छ । प्रेमालापको प्रतिक्षामा छु । केहि दिन देखी कुराकानीमा ब्रेक लागेकोले पनि कति बेला आवाज सुन्न पाउँला जस्तो लागेको छ । उनीसँग मन बिसाउन हतार भइ रहेछ । धित मरुञ्जेल प्रेमालापमा डुब्न आतिएको छ मन । अतृप्त बचेरा जस्तै छटपटाइ रहेछु । आज त्यो दिन आएको छ । मेरी मायासँग रुवरु हुने समय भएको छ । म उनलाई फोन गर्छु । म उद्वेलित हुँदै कुराहरू गर्न खोज्छु । तर आज मनकी रानी गद्दीमा छैनीन् । उनका सबै जवाफहरू जाडोयामको चिसो भुइँ जस्तो आउँछन् । म विस्मित भैरहेछु । अचम्म लाग्दै छ । उनको लय फेरिएको छ । भाव रुग्ण भएको छ । म बुझ्न केहि सकेको छैन । केहि मेसो पाउन सकेको छैन । कुहिरोको काग जस्तै भएको छु । नेटवर्कको खराबीले पनि आवाज राम्रोसँग सुनिएको छैन । मैले दोहोर्‍याएर सोध्नु परेको छ । म भन्छु “के भन्यौ रे ? फेरि भनन” । उनी झर्किएर भन्छिन् “केहि होइन” । म चाहिँ कोसिस गरिरहन्छु । कुराकानीमा खुलापन आइहाल्छ कि भनि लागिरहन्छु । तर आज बेग्लै भाका थियो उनको । म सोध्छु “आज घरमा कोहि आ

| ब्याक् रूम् | हामी रेस्टुरेन्ट पुग्छौँ । खाना अर्डर गर्छौँ । अनि खाना आउन्जेल गफिँदै बस्छौँ । हामी एउटा टेबलमा आमने सामने भई बसेका हुन्छौँ । हामी बाहेक त्यहाँ अरू कोहि कस्टमर थिएनन् । साजसज्जा पूर्ण त्यो ठुलो डाइनिङ् हलमा, सिर्फ उनी र म थियौँ । बिरलै हुने यस्तो प्राइभेसिको बेग्लै मजा आइरहेको थियो । उनी भन्छिन् "कस्तो राम्रो रै'छ नि, मलाई त कस्तो मन पर्‍यो" ! म भन्छु "अब रानीलाई जस्तो पायो त्यस्तो ठाउँमा ल्याउने कुरै भएन नि" ? उनी कटाक्ष गर्दै भन्दै थिइन् "उम्, है" ? म थप्छु "रानी-सा हौ नि त, थोरै हदसम्म भएपनि ठाउँ त रोयल हुनु पर्‍यो नि" । उनी हाँस्छिन् । म उनलाई एकोहोरो हेरिरहेको हुन्छु । उनी मुस्काउँदै भन्छिन् “के हेरेको के त्यसरी” ? म भन्छु “तिमीलाई हेरेको नि ! के साह्रो राम्री हो के तिमी” ? उनी अनुहार बनाउँदै भन्छिन् “होला होला” ! उनी मलाई हेर्दै भन्छिन् “के हो तपाईंको अनुहार त ग्लो भइरहेको छ त” ? म भन्छु “हुन सक्छ, मेरो माइन्ड एकदम क्लियर जस्तो भएको छ, आइ फील गूड” ! उनी भन्छिन् “उम् त्यस्तो हुन्छ नी” । उनले हाम्रो रसिक लिला तर्फ सङ्केत

| फ्रन्ट् रूम् | हिउँद मासका सुरुवाती दिनहरू । दिउसो गर्मीले पसीना बग्ने भए पनि, बिहान साँझ भने राम्रै चिसो हुन थालेको छ । अझ बिहानी पखको चिसो हावाले जाडो मासलाई झन् सघाउ पुर्‍याएको हुन्छ । चाडपर्वहरू सकिई सकेको बेला छ । शहर आफ्नै धुनमा मस्त छ । पर्वहरूको रमाइलो मनमा राख्दै मानिसहरू आ-आफ्नो गन्तव्य तर्फ जाने आउने क्रम अझै पनि चल्दै छ । काममा फर्किनेहरूको घुइँचो छ । बुढाबुढी, केटाकेटी, युवायुवती, किशोरकिशोरी सबै आ-आफ्नो मेसोमा । आफ्नो जिन्दगीको ठेला धकेल्दै । जिन्दगीको दौडमा दौडिदैँ । यहि शहरको एउटा पात्र, म । प्रकृतिले दिएको भुमिका सक्दो पुरा गर्दै गर्दै, जिन्दगीको भागमभागमा सहभागी छु । मेरो पात्रलाई मैले कति न्याय गर्न सकेँ वा सकिन ? के कति पुण्य वा पाप ? त्यो त म जान्दिन । तर जे जति गर्दै छु, राम्रै गरेको छु, भन्ने लाग्छ । किनकी जे गर्छु, मनले गर्छु ॥ उनीसँग बिताएका अनुपम पलहरू सबै लेख्ने मन हुन्छ । ति स्वर्णिम पलहरूलाई पानामा उतार्ने मन हुन्छ । यो कार्य आजै सक्ने मन हुन्छ । भोलि फेरि बिर्सिएर कुनै कुरा छुट्ने पो हो कि ? सबै कुराहरू समेटी, केहि पनि नछोडी, सम्झनाको एउटा दस्ताबेज नै बन

Sorry for being stubborn It might hurt you sometimes But I couldn’t help myself I love you to the core And I want to keep it going I don’t want my thoughts to be mixed I want only you to be in my heart and mind Sometimes I fear I might not love you for someone else I don’t want to do that Don’t put me in the option game I want to hearken anything you say But somethings I couldn’t Why do I have to think about anything else The work, the family or the significant other While I can be at pleasure thinking about you Nothing replacing you from my heart is acceptable There is no room for anything else Or anyone for that matter I want only you in my heart I want the thoughts of only you The reminiscence of you The affection of yours Just you, only you All I have is you You are the best thing ever in me You are the best thing ever with me Sorry for being so stubborn Don’t think that it’s your fault It’s my stubborn heart, my persistence Even if you have not expressed yourself I had already mad