IMSAME

आजै हो देखेको कति राम्री रै'छिन् गर्दै गएँ कुरा निकै चाम्री रै'छिन् दर्दले मात्र भरिएकी जस्तो लाग्थ्यो भावना निचोरिएन माम्री रै,छिन् भरिएनन् रहरहरू आशै-आश भो' जीवन उनको खालि-खालि डाम्री रै'छिन् (सन् २०१२ तिर)

कुरै कुरामा उनी रोईन् मसँग मनका केहि व्यथा धोईन् मसँग ... ... ... (भावना) समाजको लागी, कसैलाई आफ्नो बनाइन् आफ्नो भन्नेले साथ नदिए पछि; उनी रोईन् मसँग यो संसारमा; को आफ्नो ? को पराया ? आफ्नै ठानेर होला; उनी रोईन् मसँग साथै भए, आँसु पुछी दिन सक्थेँ होला टाढा थिएँ, विवश म; उनी रोईन् मसँग मै पनि अडिन सकिन दुइ थोपा यसै झरे खोज्दै थिएँ उनलाई अड्याउन; उनी रोईन् मसँग थाहै थिएन, उनको व्यथा सुनिदिने पो भएछु लाग्यो दु:ख, अनि थोरै खुसि; उनी रोईन् मसँग (सन् २०११ तिर)

कल्पिदैँ छु म, तिमी साथमा छैनौ सारा खोजेँ, किताबका खातमा छैनौ सबैले सुनाउँछन्, प्रगति गाथा निशब्द छु आज, बातमा छैनौ सबै बलिया बाङ्गा हुँदै गए कमजोर छु आज, आँतमा छैनौ सबैले समय आफ्नैलाई दिन्छन् एक्लो छु आज रातमा छैनौ पिउँदा पिउँदै बोतल सब रित्तिए छैन त्यो मजा आज, मातमा छैनौ (आरम्भ; ०६८ माघ २८, २३:२१ - ०६८ फाल्गुण ६, १८:०२ ; पूर्ण)

तिमीलाई जब पहिलो पटक देखेँ तिम्रो रुपमा भगवानको चटक देखेँ लहराउँदो केश तिम्रो, मुहार छोप्न तत्पर हटाउनलाई त्यो, गरेको झटक देखेँ सुन्दर अनुहार, मिलेको शरीर तिम्रा पछि लाग्नेहरूको घटक देखेँ सबै तिम्रो नजिक हुन खोज्दथे गरेको बेवास्ता त्यो, नजानिँदो हटक देखेँ यात्रा अधुरो, तिमीसँग पुरा गरुँला सोचेँ तर तिम्रो एक्लै जिउने मटक देखेँ (सन् २०११ तिर)

सुन्न चाहेनौ तिमी आफै बातको के दोष डुब्यौ आफै तिमी नसामा मातको के दोष खान्छौ होला तिमी पैसा, बङ्गला र गाडी भोक नै छैन तिमीलाई भातको के दोष मनले सम्झी, आँखाले खोजी, अङ्गालेर हेर माया नै छैन तिमीलाई घातको के दोष आफ्नो बाटो हिँडेनौ, अरुकै चासो बढी आफै जिब्रो बिचमा ल्यायौ दाँतको के दोष बोली भाषा संस्कृति सबैको फरक-फरक भेद तिमीले राख्यौ जातको के दोष तोड्न, भत्काउन, बिगार्न, बिथोल्न मात्र चाह्यौ जानेनौ गाँस्न तिमीले टपरी पातको के दोष राख्यौ फिँजाइ मनलाई दुनियामा घोडाको पछाडी तिमी उभियौ लातको के दोष

तिमी वहाँ प्रेममा छौ म पनि यहाँ प्रेममा छु तिमी वहाँ, उहाँसँग छौ म यहाँ तिम्रो यादमा छु तिम्रो साथमा, तिम्रो उहाँ मेरो साथमा तिम्रो सम्झना तिमी घुम्छ्यौ होला बजार उहाँसँग म बरालिन्छु एक्लै, सम्झिदैँ तिमीलाई तिमी खान्छ्यौ मिठो, तातो उहाँसँगै म खान्छु चिसै एक्लै बस् धान्न प्राण गर्छ्यौ तिमी, उहाँसँग दोहोरो संबाद म गर्छु एक्लै कुरा कल्पनामा तिमीसँग तिमी बाँधिन्छौ उहाँको न्यानो अङ्गालोमा म सम्झिन्छु तिम्रो प्रिय अङ्गालो चिसो रातमा हाँस्छ्यौ होला तिमी प्रत्येक जोक्समा उँहाका मेरा आँखा रसाउँछन् यहाँ तिम्रो अभावमा मेरो निधारमा यस्तै कि मैले जिउन नजानेको यो कस्तो पहेली जिन्दगीको जसको कुनै उत्तर भेट्दिन तिमीसँग छ भने देउ न है मलाई कुरो बुझाइदेउ न है तिमी सुख, शान्ति र सन्तुष्टिकि रानी म बज्र, पिडा र टुक्रिएको हानी तिमी कति पुष्ट, मोटीघाटी, सुन्दर म ख्याउटे, कुरूप, बेकार, बाँदर तिमी कति विदुषी र छौ व्यवहारिक म कस्तो ग्वाँच र अप्रासङ्गिक तिमी निस्फिक्री आनन्द जिवनमा म कस्तो सधै डर र बिलौनामा तिमी कत्ति ज्ञानी, सम्पूर्ण ढङ्गकी म गुड्डी हाँक्ने मात्र, खोक्रो बेढङ्गी तिमी हौ विचारिणी सबको ख्याल छ

आज मौसम घमाइलो छ । पौष महिनाको जाडोमा सेक्ने घाम लागेको छ । घामको रापले ज्यान रनक्क तातेको छ । सम्झना भने उनको छ । मनमा उनकै राज छ । प्रेमालापको प्रतिक्षामा छु । केहि दिन देखी कुराकानीमा ब्रेक लागेकोले पनि कति बेला आवाज सुन्न पाउँला जस्तो लागेको छ । उनीसँग मन बिसाउन हतार भइ रहेछ । धित मरुञ्जेल प्रेमालापमा डुब्न आतिएको छ मन । अतृप्त बचेरा जस्तै छटपटाइ रहेछु । आज त्यो दिन आएको छ । मेरी मायासँग रुवरु हुने समय भएको छ । म उनलाई फोन गर्छु । म उद्वेलित हुँदै कुराहरू गर्न खोज्छु । तर आज मनकी रानी गद्दीमा छैनीन् । उनका सबै जवाफहरू जाडोयामको चिसो भुइँ जस्तो आउँछन् । म विस्मित भैरहेछु । अचम्म लाग्दै छ । उनको लय फेरिएको छ । भाव रुग्ण भएको छ । म बुझ्न केहि सकेको छैन । केहि मेसो पाउन सकेको छैन । कुहिरोको काग जस्तै भएको छु । नेटवर्कको खराबीले पनि आवाज राम्रोसँग सुनिएको छैन । मैले दोहोर्‍याएर सोध्नु परेको छ । म भन्छु “के भन्यौ रे ? फेरि भनन” । उनी झर्किएर भन्छिन् “केहि होइन” । म चाहिँ कोसिस गरिरहन्छु । कुराकानीमा खुलापन आइहाल्छ कि भनि लागिरहन्छु । तर आज बेग्लै भाका थियो उनको । म सोध्छु “आज घरमा कोहि आ